Η Βιταμίνη D στην πρόληψη των αυτοάνοσων νοσημάτων
Η υπόθεση που έχει διατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια είναι ότι η διαθεσιμότητα της βιταμίνης D από το περιβάλλον, μέσω του φωτός του ήλιου ή μέσω των τροφίμων, αποτελεί έναν παράγοντα που επιφέρει άμεσες επιπτώσεις στην επικράτηση των αυτοάνοσων ασθενειών.
Τα αποτελέσματα μίας μεγάλης πληθυσμιακής μελέτης έδειξαν ότι η πρόσληψη της βιταμίνης D ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την επίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (Munger et al. 2004).
Άλλη μελέτη, σε πληθυσμό περίπου 29.000 γυναικών, έδειξε ότι τα επίπεδα της βιταμίνης D συνδέονται αντιστρόφως ανάλογα με τον κίνδυνο για ρευματοειδή αρθρίτιδα (Merlino et al. 2004).
Γενικότερα, υποστηρίζεται η υπόθεση ότι η υψηλή πρόσληψη βιταμίνης D, ανεξάρτητα από την έκθεση στο φως του ήλιου, συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1, ρευματοειδούς αρθρίτιδας και σκλήρυνσης κατά πλάκας (Cantorna 2000).
Όχι μόνο η επίπτωση, αλλά και οι εξάρσεις (ώσεις) της σκλήρυνσης κατά πλάκας και των άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων εμφανίζονται περισσότερο το χειμώνα σε σχέση με τις άλλες εποχές (Cantorna & Mahon 2004).
Όπως είναι γνωστό τα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα εμφανίζουν εποχιακή διακύμανση, με τα χαμηλά επίπεδα της 25(OH)D να παρουσιάζονται τους χειμωνιάτικους μήνες και τα υψηλά επίπεδά της να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του θέρους. Σε γερμανικό πληθυσμό αποδείχθηκε ότι τα επίπεδα της βιταμίνης D σχετίζονται ισχυρά με τη συχνότητα των υποτροπών της σκλήρυνσης κατά πλάκας (Embry et al. 2000).
Επίσης, οι ετήσιες διακυμάνσεις των επιπέδων της βιταμίνης D, με πτώσεις το χειμώνα και ανυψώσεις το καλοκαίρι, έδειξαν ότι παρουσιάζουν αρνητική συσχέτιση με τις υποτροπές της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου.
Η έξαρση των συμπτωμάτων της πρώιμης αρθρίτιδας κατά τη διάρκεια του χειμώνα ή της άνοιξης, όπως έχει επιδειχτεί ακτινογραφικά, επίσης σχετίζεται με τα εποχικά χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D (Cutolo et al. 2011).
[showpost show=content]4351[/showpost]
Βιβλιογραφία:
- Munger, K.L., Zhang, S.M., O’Reilly, E. and Hernan, M.A., Olek, M.J., Willett, W.C. & Ascherio, A. (2004). “Vitamin D intake and incidence of multiple sclerosis”. Neurology 62 (1): 60-65.
- Merlino, L.A., Curtis, J. and Mikuls, T.R., Cerhan, J.R., Criswell, L.A. & Saag, K.G. (2004). “Vitamin D intake is inversely associated with rheumatoid arthritis: results from the Iowa Women’s Health Study”. Arthritis Rheum 50 (1): 72-77.
- Cantorna, M.T. & Mahon, B.D. (2004). “Mounting evidence for vitamin D as an environmental factor affecting autoimmune disease prevalence”. Exp Biol Med (Maywood) 229 (11): 1136-1142.
- Cantorna, M.T. (2000). “Vitamin D and autoimmunity: is vitamin D status an environmental factor affecting autoimmune disease prevalence?» Proc Soc Exp Biol Med 223 (3): 230–233.
- Embry, A.F., Snowdon, L.R. & Vieth, R. (2000). “Vitamin D and seasonal fluctuations of gadolinium-enhancing magnetic resonance imaging lesions in multiple sclerosis”. Ann Neurol 48: 271–272.
- Cutolo, M., Pizzorni, C. & Sulli, A. (2011). “Vitamin D endocrine system involvement in autoimmune rheumatic diseases”. Autoimmun 11 (2): 84–87.
Για περισσότερες πληροφορίες τόσο για τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού, αλλά και για την αντιμετώπιση διαφόρων άλλων αυτοάνοσων παθήσεων μπορείτε να ανατρέξετε στο βιβλίο «Αυτοάνοσα, Ανοσοποιητικό & Διατροφή»:
