Θυρεοειδίτιδα Graves και Διατροφή
Γνωρίζετε ότι η Θυρεοειδίτιδα Graves χρήζει ειδικής διατροφικής φροντίδας; Ενημερωθείτε για τα διατροφικά μέτρα που πρέπει να λάβετε!
Εικόνα: Η φωτογραφία απεικονίζει ασθενή με θυρεοειδίτιδα Graves που παρουσιάζει εξοφθαλμισμό, ο οποίος κατατάσσεται στην κατηγορία πρόσπτωσης.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η θυρεοειδίτιδα Graves (Γκρέιβς) είναι ένα από τα τουλάχιστον 80 αυτοάνοσα νοσήματα (AARDA, 2016) που εντοπίζονται στους ανθρώπους.
Η διατροφική της αντιμετώπιση βασίζεται στη λογική της ρύθμισης των λειτουργιών του ανοσοποιητικού αλλά και στην προστασία του θυρεοειδούς αδένα.
Ας δούμε λοιπόν τις αναλυτικές διατροφικές πληροφορίες που έχουμε και σχετίζονται με το θέμα αυτό.
Περιγραφή θυρεοειδίτιδας Graves
Η νόσος Graves (Γκρέιβς) αποτελεί την πιο συχνή μορφή θυρεοτοξίκωσης και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, πιο συχνά στις γυναίκες. Πήρε την ονομασία της προς τιμήν του Robert Graves, ο οποίος παρείχε μία από τις πρώτες λεπτομερείς περιγραφές αυτής της διαταραχής στις αρχές του 19ου αιώνα.
Στη νόσο Graves, τα Β λεμφοκύτταρα συνθέτουν ανοσοσφαιρίνες που συνδέονται στον υποδοχέα της TSH στον θυρεοειδή. Ως αποτέλεσμα, όμως, δεν ρυθμίζεται η παραγωγή των ανοσοσφαιρινών με τρόπο ανάλογο με αυτόν της έκκρισης της TSH από την υπόφυση. Συνέπεια του φαινομένου αυτού είναι η παγίδευση ιωδίου από τον θυρεοειδή και η αυξημένη σύνθεση τόσο της Τ4 όσο και της Τ3. Διογκόνεται δε και το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται βρογχοκήλη.
Συμπτώματα
Οι κλινικές εκδηλώσεις της θυρεοειδίτιδας Graves περιλαμβάνουν τη συμμετρική διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα, η οποία είναι συχνά ψηλαφητή κατά την κλινική εξέταση. Εκτός από τη διόγκωση και τη διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδούς, μια μειονότητα ατόμων με νόσο Graves αναπτύσσουν μια ιδιόμορφη διηθητική ανωμαλία των εξοφθάλμιων μυών (εξοφθαλμισμός). Υψηλές τιμές αντι-θυρεοειδικών αυτοαντισώματων anti-Tg και anti-ΤΡΟ συναντώνται συνήθως τόσο στη νόσο Graves όσο και στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto, αλλά τα αντισώματα TSH-R Ab είναι ειδικά για τη νόσο Graves.
Διατροφή στην αντιμετώπιση της νόσου Graves
Σε γενικές γραμμές, οι βασικές διατροφικές κατευθύνσεις που προτείνονται στη νόσο Graves είναι παρόμοιες με αυτές που συστήνονται στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
Στη θυρεοειδίτιδα Graves διαταράσσεται η ισορροπία μεταξύ οξειδωτικών και αντιοξειδωτικών μηχανισμών, όχι μόνο στη φάση έξαρσης της ασθένειας, αλλά και στην κατάσταση του ευθυρεοειδισμού που προκύπτει από τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα. Σε ασθενείς με νόσο Graves έχει αποδειχτεί ότι τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα προωθούν την ανισορροπία μεταξύ της οξειδωτικής και της αντιοξειδωτικής κατάστασης.
Πολλές έρευνες έχουν υπογραμμίσει τη συσχέτιση της νόσου Graves με τη διαταραχή της αντιοξειδωτικής ικανότητας. Θετικές επιδράσεις του σεληνίου διαπιστώθηκαν στην ύφεση της νόσου σε αρκετές περιπτώσεις ασθενών. Επιπροσθέτως, καταδείχθηκε η συσχέτιση των επιπέδων σεληνίου και του TSH-υποδοχέα, όπου ήταν θετική στις περιπτώσεις υποτροπιάζουσας νόσου, ενώ ήταν αρνητική στις περιπτώσεις ύφεσης της νόσου. Επισημάνθηκε ότι η παρέμβαση με σελήνιο μπορεί πράγματι να λειτουργήσει ευεργετικά στις αυτοάνοσες διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα (Nacamulli et al. 2013).
Τι περιμένουμε από τη μελλοντική έρευνα
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Κροατία, όπου τα επίπεδα σεληνίου του πληθυσμού είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, αξιολόγησε τα αποτελέσματα της χορήγησης συμπληρώματος με έναν συνδυασμό αντιοξειδωτικών –όπως βιταμίνες C και Ε, β-καροτένιο– και σεληνίου.
Συγκεκριμένα, μελετήθηκαν η δραστηριότητα της υπεροξειδικής δισμουτάσης, οι συγκεντρώσεις χαλκού και ψευδαργύρου και η συνολική αντιοξειδωτική ισορροπία στα ερυθροκύτταρα ασθενών με νόσο Graves που έκαναν θεραπεία με μεθυμαζόλη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ασθενείς που λάμβαναν το συγκεκριμένο συμπλήρωμα σε συνδυασμό με τη θεραπεία με μεθυμαζόλη παρουσίασαν ευθυρεοειδισμό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε σύγκριση με εκείνους που έκαναν θεραπεία μόνο με μεθυμαζόλη.
Σε άλλη έρευνα που διεξήχθη στη Δανία, οι ασθενείς που πρόσφατα διαγνώστηκαν με Hashimoto και Graves παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα σεληνίου σε σχέση με τα άτομα που τυχαία εξετάστηκαν και συμμετείχαν στην έρευνα.
Σε μία ακόμα εργασία, η λήψη σεληνίου για μικρό χρονικό διάστημα ήταν καλά ανεκτή. Δεν παρουσιάστηκαν σοβαρές παρενέργειες, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις ασθενών που διαμαρτυρήθηκαν για γαστρικές διαταραχές.
Συμπερασματικά, η πλειονότητα των ερευνών δείχνουν ότι η χορήγηση σεληνίου τροποποιεί και ελέγχει τη θυρεοειδική αυτοανοσία και στην περίπτωση της νόσου Graves. Είναι φανερό πως η επίτευξη και η διατήρηση των ιδανικών επιπέδων σεληνίου («σεληνιόσταση») είναι καθοριστική για τον έλεγχο και την αντιμετώπιση της νόσου (Duntas 2015).
Δημήτρης Γρηγοράκης
Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος,PhD
Για περισσότερες πληροφορίες τόσο για την διατροφική αντιμετώπιση της Θυρεοειδίτιδας Graves, τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού, αλλά και για την αντιμετώπιση διαφόρων άλλων αυτοάνοσων παθήσεων μπορείτε να ανατρέξετε στο βιβλίο «Αυτοάνοσα, Ανοσοποιητικό & Διατροφή»:
